Македонски
Shqip
English
Отворено писмо до сите мои актуелни и идни домашни „фантоми“ од базите на официјалните податоци на ДИК, МВР, Управата за водење на матични книги, Државниот завод за статистика, УЈП..., и од оние полуофицијалните на ВМРО-ДПМНЕ и ДУИ, со апел за помош на паталец... Со единствена желба - тоа генијалците од ДИК, да не ме тормозат повеќе, ама и со голем страв, дека до изборите, станот ќе ми наликува како оние од улицата „Макси Ѓорѓија“ во кои „живееја“ и по педесетина „човечиња“... Macedonia hopeless...
Пишува: Синиша Станковиќ
Откако во Избирачкиот список кој беше доставен на увид на граѓаните, пронајдов „фантом“ кој живее на мојата адреса, се обратив до Државната изборна комисија за да преземат нели, како надлежен орган, некакви чекори и да го „иселат“ вишок-членот од моето домаќинство, и се (по)надевав дека кармакашата со податоците на граѓаните од разните бази, барем во мојот случај – ќе се среди.
Арно ама, наместо лицето Т. Г. да биде тргнато од Списокот, и јас сосе него, се најдов на Листата на спорни 39.502 гласачи!? По некаков основ, демек, разни имиња им се јавувале на мојата адреса по теренската проверка (која, патем, кај мене дома, не е ни извршена...). Навистина, пцуев и колнев, малку, не многу, ама свесен сум каде живеам и си реков: добро, ај, пак ќе се јавам, ќе реагирам, ќе се жалам..., и можеби нешто и ќе се смени. Иако, добро знам дека некој ме тегне за уши за да ми дозволи да гласам(!?), наместо, ако веќе толку очигледно, не знае како - да праша некого кој знае и да си ја исполни обврската, ме задолжува мене како граѓанин (кој нема никаква вина за недоветноста на државните институции што четврт век живуркаат во лимбо-состојба и во еднопартиско-безодговорно едноумие, сé чекајќи да се врати времето во кое некој од јабаната, како во добрите стари времиња, ќе им објасни/нареди што и како треба да работат), лично да поднесувам документи и да ги докажувам фактите – дека немам „кирајџија“ во топлиот ми дом!
Како ќе се одвиваат работите требаше да ми стане јасно веднаш, откако ингениозните административци од Управата за јавни приходи, некаде од февруари, почнаа да ми испраќаат и сметки за лицето Т. Г. за МРТВ – данокот, па и да ме предупредуваат дека мојот домашен „фантом“ не им платил повеќе од 30 месеци за шансата да го изложува својот ум на невидената индоктринација и заглупување со евентуалното следење на она чудо од програма на јавниот сервис... (Од која адреса „фантомот“ Т. Г. им плаќал претплата на МРТВ/УЈП последниве 12 години, колку што живеам во својот стан - не знам, ама знам дека годинава, предизборно нели, уште пред ДИК, ете, и МРТВ/УЈП ми го „вселија“ дома, па иако сум добар домаќин и постапувам според народната – „се родило, треба да се ниша“, јавно порачувам дека не сум дотолку широкоград и сигурно нема да плаќам и за „фантомот“!)
Од протестите на ГДОМ
Ама, некаде прочитав дека секој сам мора да се бори со своите демони и фантоми. Па, несакајќи да кренам раце од инаку, речиси невозможната мисија да се изборам за своите права во државава, во која и Господ одамна рекол „лека ноќ“, сакал – не сакал, дојдов во ситуација, за да не ме јаде туѓ срам, барем да се обидувам да ги чистам туѓите кашканици и да ги исправам грешките на молчаливците и безрбетниците. На непрокопсаниците во партиски униформи, кои поради глупоста или подаништвото, ползејќи и оставајќи лигава трага зад себе, сепак, успеаја да ја турнат Македонија од работ на кој се нишаше цела деценија, директ - надолу во амбисот. И сега, веќе нема – назад. Секој со својот камен врз плеќи, па нагоре, кон местото од кое не клоцнаа неспособните мразители на сите поумни, повешти, поискрени, почесни.... од нив.
И така, најпрвин, се обидував резилот да го маскирам со играње мајтап со идиотизмот на неграмотниците кои слепо извршуваа(т) наредби, но тие успеаја да ги убедат граѓаните дека хаосот е единствена состојба во која Македонија може да опстане и дека деструктивната конфузија ни е природен, од Бога даден амбиент. Ама, работата испадна од играчка – плачка. Бадијала, како лојален граѓанин кој сепак, верува во враќањето на правната држава во Македонија, (нормално, откако арамиите ќе бидат дислоцирани од кабинетите зад решетки, а неспособните партиски солдати, ќе им го отстапат местото на покадарните) сакав да верувам дека – ќе нé биде. Кога – тогаш. Ама, од карикатура, станавме - грда шега. Предмет на подбишега низ светот.
Иако како новинар сум потполно свесен дека Македонија која 26 години опстојува како импровизација од држава, едноставно, сé уште, не е способна самата да организира слободни, фер и демократски избори, сепак, се надевав... Сé додека деновиве, на МОЈАТА адреса не стигнаа сега веќе ТРИ писма од ДИК со истоветна содржина!
За мене, зашто ми констатирале „несовпаѓање и на моите лични податоци“, ама и за „фантомот“ Т. Г., како и за уште еден „фантом“, лицето Т. С., кое за разлика од првиот ми „кирајџија“, барем го познавам и сигурен сум дека постои, зашто, како дел од раселената Македонија, среќно си живее веќе 12 години, во Торонто. Елем, ДИК сега нé кани сите тројца, заедно, демек вкрстени, или секој башка, лично или електронски да се пријавиме, со лични карти или пасоши во рацете или скенирани, па испратени, за ДИК некако да утврди кој сé, покрај мојата сопруга, го споделува со мене животниот ми простор.
Ова веќе не е обичен хаос, ова е циркус! Нé доведоа до целосна бесмисла. Има ли било каква логика да се тужи ДИК, или државата која се пара по шавови...?
Веќе не е смешно! Налудничаво е... Морам да ги повикам и „непознатото пријателче„ Т. Г., ако постои, и познатиот ми Т. С., да се (при)јават во ДИК, да им (до)кажат каде живеат, за да можам да гласам. А, и реално, немам веќе соби за нови „фантоми“... Македонија, безнадежна....
П. С. За да не ме дотуркаат до дереџе да се „вкрстам“ и да се фатам „за рачиња“ со домашните ми „фантоми“, оти блиску ми е Вардар, ќе го узурпирам просторов, да понудам на продажба - стан. Итно! Поради зачувување на здравиот ум! Цена – ситница... Наместен или празен, без мебел, сеедно. Единствено, според ДИК, со двајца „фантоми“. Засега.
